بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست
تاکنون سرسفره یامیزغذا،به این فکرکرده بودیدسه یارهمیشگی شماچه هستند؟بله قاشق وچنگال وبشقاب،اماهیچکدام ماباآنهامهربان ووفادارنبوده ونیستیم،ولی آنهاهمواره درکنارماوباماهستندومددمان میدهند،تابتوانیم غذابخوریم،مامسواک این وسیله شخصیمان رابه کسی نمیدهیم،اماهمیشه ازقاشق وچنگال وبشقاب بهره وری مینماییم،اماشخصی نیستند،مابه مسواکمان باوفاولی باآنان بی وفاهستیم،دیگران درخانه ورستورانهابشویندوماغذایمان رابایاری اشان میل کنیم،روزی خیره کنان شاهددردودل قاشق وچنگال وبشقاب بود،بهم میگفتندآدمی چقدربی وفاهستند،ماراساخته اندورویمان کارکرده اند،مادرکنارشان بوده وهستیم امااختصاصی نیستیم،ازمابدشانس ترمگرهست؟بشقاب میگوید:آری سفره های یکبارمصرف ،بشقاب وقاشق وچنگال یکبارمصرف،آنهارادورمیریزن پس ازمصرف امامارالااقل میشورنئوخشک میکنند ودرجاهای مخصوص نگهداری میکنند،چنگال پرسید:ازاینهابدشانس وبداستقبالترهم هست؟قاشق گفت:آری،برنج پخته شده وگندم آردشده ونان شده که دسترنج آدمیان وغوط مقدس آنهاست اضافه هایش درسطل آشغال وزباله که به آنها بی حرمتی میشود،بشقاب حرف قاشق راقطع میکندومیگوید:باخودنیزآدمیان اینچنین میکنند،ماکه دست ساخته آنهاییم وآنهاخلق شده خدا،به هم رحم ندارند،مروت ندارند،حتی ازخدانمی ترسندوبهم دروغ هم میگویند،سرهمدیگرراکلاه میگذارندوریاوتزویربرهم روامیدارند،دوست داشتن های منفعتی ومالی ،خیانتهای جاری،حرفاوقول وقسم های خالی،دورزدن های کاری،عشق های پوشالی،تهمت ونارواونیش های ماری،چنگال حرف بشقاب راقطع میکندومیگوید:پس ماخوشبختیم که آدم نیستیم،این آدمیان باهم چه هاکه نمیکنند؟!! م م مخبری 12/2/1398 پنجشنبه ساعت :19
درباره این سایت