عیدانه پنجم:مقام معلم

بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست

امروزدربلاگ فام (mokhberi.blogfa.com)دلنوشته ای نوشتم که به بازی بچه هامربوط بود،ادامه دلنوشته راقصدداشتم دراین بلاگ اسکای(mokhberi.blogsky.com) برای شمابنویسم ،امابه عیدانه های مستمرمن مربوطنمیشد،اگرتمایل داشتیدآنجامطالعه نمایید.

معلم نه درمکتب،نه درمدرسه،نه درخانه،نه درحوزه علمیه ها،بلکه درتمامی مکانهاوزمانهای خاص وعام معلم است ومشغول به تعلیم علم وپرورش روح وجسم میپردازند،درهیچ سنی کسب علم ودانش دیرنیست وکارمعلم محدودبه سن خاص نمیباشد،این معلم هاازبطن تولدمعلم زاده نشده اند،درسراشیب وسرازیری زندگی علاقمندانه وتلاش وکوشش توانسته معلمی راپیشه کنند،ذات آموختن درانسان هاهمواره برابربافطرت آدمیان نقش بسته است،هرمعلمی خودروزی دانش آموزی راتجربه نموده است،ولی هردانش آموزی توان معلم شدن رانداشته است،هرمعلمی هم بخاطرشغل وامرارمعاش به این شغل رونیاورده است،مادرتکریم واحترام وعزت گذاری آنهاکم لطفی نموده ومینماییم،بیادندارم هیچ یک ازدانش آموزان دوران تحصیلی مادردبستان جیحون ،دنبال یکی ازمعلمانمان بوده باشندوحتی نام آنهارابیادبیاورند،معلم کلاس اول ودوم من دردبستان جیحون خانم هاشمی بود،اگرمرحوم شده که خدابیامرزتش واگرهم زنده است سلامت وموفق باشد،خیلی اوقات دنبال ایشان گشتم ولی موفق نشدم،الان چندسالی است درفضاهای مجازی هم بدنبالشان بودم وموفق به یافتنشان نشدم،ولی خوشحالم که سعی خودرابرای دیدن ویادخاطرات اولیه دوران ابتدایی انجام دادم گرچه ناموفق بودم،ای کاش معلم کلاس پنجمم خانم ذریتخواه رامیدیدم،خیلی به این دومعلم مدیون هستم ،شماهم یابنده معلمان خودباشیدحتی درذهنتان.