عیدانه ششم:فقرمادی ومعنوی

بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست

خیلی اوقات تنهاکه میشوم به مسائل گذشته درطول روزتلنگرفکری میزنم،تاامورخوب وبدم رادریک روزموردنقدوبررسی قراردهم،بیشتروقت هادرفیدبک اتفاقات متوجه میشوم که نکته ها و نقطه های مشترکی وجودداردکه همواره ازآن نواحی موردآسیب روحی واحساسی قرارگرفته ام،هرچندباری که بازباخودقرارمیگذارم که ازانجام آنهاممانعت ورزم ،درآخرهمچنان درجهل ونادانی آنهاراانجام دادهام،می پرسیداین کارهای منع شده تکراری که انجام میدهم کدامین هاهستند؟!!اولی اعتمادکردن فوری به حرفهاواظهارات افرادکه نامش ساده لوحی است،دومی درمقابل عجزوناله واشگ دیگران ضعیف بوده وتحت تأثیرقرامیگیرم، که نامش هالویی است،به هیچکس سوءذن ندارم وهمه راخوب می بینم،که نامش خوب باوری وزودباوری است،درمقابل درخواست معنوی ومالی کسی توان گفتن نه وندارم ونمیتوانم رانداشته،که نامش احمقی است،گول افرادآشناوغریبه رامی خورم،که نامش ساده لوحی است،ت ندارم وهرچه هست راتعریف میکنم، که نامش بی تی ودهن لقی است،حالا باخودتکرارمیکنم من فقیرمعنوی ومادی هستم یاآنانی که سرم راکلاه میگذارند،باهمین افکاراست که اکثرشب هانمیخوابم وتاصبح بیدارم وذهن وفکرم درگیراستف