دلنوشته بهاری خداد(رمضان):درس بیست ویکم مورخه 1398/3/6

بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست

بیست ویک روزاست که که لیاقت روزه گرفتن راخدانصیبمان نموده است،ودرس بیست ویکم رمضان لیاقت است:هرآنچه داریم براساس داشته رقم می خوردوتازه هایی به تازه گذشته هایی تجمیع میگرددتاباجمع داشته هالیاقت هاسنجیده شود،معیار(ان اکرمکم عندالله اتقیکم )میباشدوستجش (والسابقون السابقون اولئک المقربون )میباشد،اگرتقوی وخوب بودن وسابقه خوب بودن برای قبولی ازطرف حق(خدای رحمان ورحیم)میباشد،پس داشته موردارزیابی قرارمیگیردنه نداشته ها،شخص خوبی میکند این معیارارزشب است،حال یاخوبی برای رضای خداست یابرای تظاهر؟تشخیص باخداست نه مردم اوست که براعمال ماناظروگواه است،روزه داردرماه رمضان مواظب اعمالش میشوددروغ نمی گوید،کرداروپنداروگفتارراست دارد،اینکه چنین مثبت ورضای خدارااعمال مینمایدباتوجه به کرده های مثبت وعمل کردمثبت معیاراست حال برای رضای خدابودن ونبودنش این عملکرد،تشخیص .سنجش باخداست،پس خوب بودن وخوبی کردن وخیانت نکردن وراستگویی وصداقت داشتن ،تهمت نزدن وکمک کردن همه ازنظرخداخوب است ومعیارآدمیت امااینکه برای رضای خداویامنت گذاشتن سرمردم ویاریاوتظاهرمیباشد،کارمردم ودوستان دشمن شده ده ساله کمتر یابیشترنیست،بلکه تشخیص دردست خداست وبس،آدمیان که خودخیانت میکنندودروغ میگویندوسرخانواده خودشیره مالی میکنندویادخدانیستند،حق قضاوت وتشخیص ونقدبنده هاراندارند،این کارخداست نه بنده سراپاتقصیرش،نبایدفراموش کنیم که بنده خدابرایمان چه خوبیهاکرده ولی تشخیص به دست خداست ولاغیر،اینک بنده خدامیتوانداین خوبی هارافراموش وانکارنماید،عقده هاچشمان وذهنشان راکورکرده است ،خدا خدا بایدکرد.م م مخبری ساعت 20:10 مورخه 1398/3/6