بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست
هفدهمین روزماه رمضان ودرس هفده ام رمضان:روزه داری سلامتی روح وجسم واثبات حقانیت حق تعالی بابندگان است،نگاه به آنچه تاکنون داشته ایم نشان ازوظائف روزه داران است،امااین دلنوشته درس به کسانی است که به روزه داران برخورددارند،نوع رفتاروکردارآنهادراین خصوص قابل تعمق است،روزه داردرزمان روزه داری دروغ نمی گویدوخداراخوش نمیادکه دروغ بشنود،اویارمی طلبدویاوروهمراه میخواند،نه خاروخاور،روزه دارخطانمیکندوخیانت ازاودوراست واماچه کسانی که خطاوخیانت به وی روامیدارن،یکی ناجوانمردانه تماسش قطع میشودوگم میگردد،یکی اورابلاک میکندتاوی نداندچه میگذردبراو،یکی د ه دلبرداردوخودراپاک معرفی میکند،یکی هرروزبیرون است میگویدجایی نمیروم،یکی دادمیزندتادرلابلای دادخطاهایش پنهان گردد،یکی باشوخی برایش نقشه میکشدتاجانش بستاند،یکی دعوت میکندکه حرف بزنیم امابجای حرف وی رانی خریت می نوازد،خلاصه روزه دارمیدانددراطرافش چه گرگانی مال وجانش درستانن،روزه داربی حوصله ازدورویی وتزوبرباورگراشگ وآه ساخته گیست،قربانی وجانفدانمیخواهد،خودجان نثاروقربانی همه است،نه دلبری میکندنه عشوه گری دارد،اوفقط روزه داراست،وای ازدعاونفرین روزه دار،فغان اله وآه روزه دارشکسته دل،غم دارداماروزه داراست،همه راداردولی تنهاوعزادارست،برایش همگان مرده گانی هستندکه راه میروندودسیسه دارند،حسادت وتنفردارند،اماروزه دارلال وکراست تادلت بخواهدگله دارد،اماگله گرگان برایش گله ای نگذاشته است،اوازخداهم گله نمبکند،چون اهل گله نبوده غم وناجوانمردیهاگله مندش کرده،روزه داریامیمیردیازنده میمانداگرمردراحت میشود،واگرزنده ماندآه وناله وفغان سرمبدهدتاحق ستانی کند.م م مخبری ساعت 2:15 مورخه 1398/3/2.
درباره این سایت