دلنوشته بهاری اردیبهشت(رمضان):درس ششم رمضان مورخه 1398/2/22

بنام خدایی که شکرگزاریش تسلی دلهاست

ششمین روزه داری رادرماه رمضان آغازمیکنیم،درس ششم رابانیت آنکه راهکاری برای راه گمشدگان باشدشروع میکنم،البته سعی دارم برای فردخاص نباشدوعام راشامل شود،میدان خواص مورد نظرهیچگاه درصدداصلاح ومنرصدخوب بودن نیستند،امامن مینوسم شایدذره کوچکی آنهانیزتکانی بخودبدهندوکم کمی دست ازاعمال تخطی خودبردارند:روزه داربعدازافطاربرای روزه دیگرگرفتن نبایدازخداواعمال خوب دست بردارد،خوبی روزه برای آنانی که عمری دروغ گفته ومیگویندوهمه جامدعی هستنددروغ نگفته اند،وبرای آنانی که بخاطرمادیات رمانهای عشقی کاذب میسازند وآدمیان رابه سخره میگیرندوسپس لومیروندورسوامیشوندسیه بختی خودرابه دوش دیگران میاندازند،وبرای آنانیکه حرامخواری ومال مردم خوری راپیشه کرده ودرپس پرده به مالباختگان میخندند وزمانیکه مال حرام راازدست میدهندوغبطه میخورند،این است که روزه باعث توقف این گناهان وناعدالتیهامیشود،بایدبدانندخداناظراست،این کلیددرس ششم است ،وقتی دانستیم خداناظربراعمال است دروغ نمیگوییم،نجابت واصالت راازدست نمیدهیم،بامال حرام وحرامخواری وحق الناس تفریح وشادی نمیگزینیم،خداناظراست نبایددرمحضرخدامعصیت نمودبی هراس ازخشم وغضب خدادیگران رابی اطلاع ازاعمال ننگین خوددانست،نیازنیست خودرافراموش کنیم بدکاره گی وبدبودن آسان است،خوب بودن وی نکردن وآدم بودن سخت است،عاقبتمان بخیرنخواهدبوداگرراه گذشته راهمچنان ادامه دهیم،روزه اثربرخوی حیوانی وشیطانی نداشته وندارد،روزه ای روزه است که هرلحظه خدارامدنظروئاظربودنش راتکرارنماییم،وبه این باورکه خدامی بیند هرچندبندگان ساده لوح ازدروغ ونیرنگ وفریب وخیانتهای مابی خبرمیمانند اماخداهست وبرهمه چیز وهمه کارمانظارت دارد،اگربیمارومریض بسترشدیم آنوقت یادخداخواهیدافتادکه دیراست ولی اورحیم است ،رحمتش حق الناسی راپاک نکرده ونخواهدکرد،حال بازادامه دهیدهرآنچه درگذشته ننگین خودبهمراه میبرید،درست شدن ودرست بودن وراستگوشدن وبیادخدابودن لیاقت میخواهد.م م مخبری ساعت 4:14 صبح مورخه 22/2/1398.